You rang m’lady?

India, het land bij uitstek waar je zintuigen op scherp staan, klaar om alle indrukken naar binnen te slurpen. Zelden nam ik op zo’n korte tijd zoveel kleurschakeringen waar als in deze grote Aziatische mogendheid. De eindeloos uitgestrekte theeplantages in schril contrast met de aanblik van een doordeweekse rijweg in actie, fascinerend. Het voelde alsof de onrust en chaos van een straat, waarin het tumult aan het onmogelijke grenst, net de structuur van de plek bepalen. De door elkaar bewegende voertuigen van allerlei pluimage en vee zonder pluimen kunnen niet met en zonder elkaar bestaan. Hoeveel mensen passen er precies in een gammel minibusje? Uw berekening + 5 en dan komen we er wel.

We gingen op reis naar Noord-India om Assam en Darjeeling te ontdekken, theeplaatsen met naam en faam. Verlangens naar exotische oorden werden vreemde geuren waar we aan verslingerd raakten, er waren pittige smaken die onze papillen wel proeven konden, hotsende auto’s die onze theebuikjes lieten klotsen terwijl we rakelings langs een ravijn scheurden. En opeens een olifant op de weg waarvan de berijders even verbaasd naar ons keken als wij naar de olifant terwijl de kolossale viervoeter nietsvermoedend verder sjokte.

In een stoet van grote auto’s aangestuurd door onze fantastische chauffeurs zoefde we door Assam. We doopten ons zelf ‘het ministerie van thee van de Lage Landen’ en keken onze ogen uit over de kilometerslange oprijlaan omringd met theevelden. In de verte doemde een prachtige villa op in Britse -ook gekend als koloniale- stijl, waar buitengewoon hartelijke gastvrouwen -en heren ons welkom heetten.

Can we serve you a cup of tea?
Off course, we’d love it!
Milk and sugar m’lady?
No, thank you. But can I have a cookie?
Sure, it’s coming right away m’lady.
Thank you very much.
You’re welcome m’lady.

We sliepen in een rijkelijk grote kamer met dubbele deur die uitgaf op het statige, witte balkon waar thee vrienden elkaar al vroeg in de ochtend begroetten. De giga spin in de badkamer werd door een knecht keurig met een rieten veegborstel doodgeslagen en aan één griezelige poot naar buiten gedragen. In de Tea Estates laten de eigenaren zich bedienen door het huispersoneel dat vriendelijk en gewillig kopjes thee serveert, het eten maakt en opdient, het stof afdoet en de bedden opmaakt. De zorgzaamheid en rust van de ingetogen mensen gaf alle ruimte om te genieten van een verpozing of een kopje thee bij het ontwaken. Voor dag en dauw tussen de theestruiken kuieren en genieten van de ochtendzon, wat een verrukkelijk reisgeschenk.

’s Avonds ga ik niet joggen. Er leeft een tijger in de buurt, onze Shere Khan. Geen zorgen, die zie je niet overdag.

Een Tea Estate is een georganiseerde mini-staat waar alles in functie staat van theeproductie. Grosso modo is er de plantage en de theefabriek. Als je van dichtbij waarneemt, ontdek je een raderwerk van processen die zo minutieus op elkaar afgestemd zijn dat je begrijpt hoe complex theeproductie is. Elk onderdeeltje van dit productieproces kent bovendien haar specialisten. Sprekend is de plek waar baby-theeplantjes vanaf zaad of stekjes gekweekt worden tot ze stevig genoeg zijn om een plekje op de plantage te verdienen. Naast deze nursery vind je grote stenen bakken vol bemesting en wormenbakken om te composteren. Theefreaks als we zijn, willen we er alles van weten. U zou voor minder de slappe lach krijgen bij het horen van onze gedetailleerde vragen over specificaties van het soort worm, de voortgang van de schimmelkweek of ook de ideale hoek van het snoeimes tegen de takken van de theestruik.

“Fruitbomen tussen de theestruiken planten? Geen optie, we zouden onze handen vol hebben aan de apen die het fruit komen plukken en de planten beschadigen.”

Gedenkwaardig zijn ook de nachten die we doorbrachten in het eco hotel. Paradijselijk overdag, by night dienen zich onverwachte dimensies aan. Zo zijn nachtelijke toiletbezoeken verrassend en word je genoopt tot dapperheid. De salamanders, waar de muur opeens vol van zit, hebben best wel schattige gele oogjes, kikkers die tussen je benen springen als je -euhm- even zit zijn al minder aaibaar, van de reuzenmotten wéét je gewoon dat ze ongevaarlijk zijn maar die ontiegelijk grote spin … Slik, denk aan je zoon, niet flauw doen. Eco hotel, we love it.

Bij de Singpho dronken we de ongeëvenaarde Phalap, een hei cha, dark tea. Uiterst bijzonder om met al je zintuigen te ervaren hoe de thee gerookt wordt in wilde bamboe. Betoverend en authentiek. Thee met een verhaal van twee broers van de Singpho stam afkomstig uit Assam die op hun tocht door de jungle bijna van honger en dorst waren omgekomen. Ze kwamen een boom tegen met aantrekkelijke blaadjes die ze opaten en waardoor ze zich gauw beter voelden. Eén van de broers vroeg ‘Pha Lap’ ofwel ‘what leaf’ in de Singpho taal. Ze namen de zaadjes mee naar huis en plantten deze. Al snel begrepen ze dat Phalap thee was.
#teawhatelse

Hoe zetten mensen thee in India?
Wel ja, op de Britse manier.
We zetten samen een kopje Darjeeling.

Recept:

• Breng de waterketel aan de kook.
• Verwarm je theepot voor met heet water.
• Voeg 1 theelepel (2,5 gram) losse Darjeeling thee per kop toe aan de theepot.
• Schenk het water over de blaadjes, doe de pot dicht en laat 3 tot 3,5 min trekken.
• Vul de voorverwarmde kopjes met thee.

Wil je thee met suiker en melk drinken?
Laat de thee dan 4 tot 5 minuten trekken.

Het water liep ons in de mond bij de gedachte aan de Darjeeling autumn flush, smooth and mellow.

“From the onset, the brilliant amber liquor enchants us with a buttery, vanilla-laced background on which fruity notes, hone and a floral hint of rose and geranium coalesce. The finale ascends with a halo of woody and licorice notes lingering over this grand bouquet.”

Zo beschreef de Marriage Frères brochure ooit dichterlijk de Darjeeling herfst flush.

Door een speling van het lot blijft Darjeeling voorlopig nog een paradijselijke plek, een droombeeld van heuvels vol theestruiken aan de voet van de Himalaya. De Gorkha’s, een bevolkingsgroep die al decennia lang instaat voor de theepluk in Darjeeling, besloot als een laatste noodkreet voor het stijfhoofdige gebrek aan respect voor hun eigenheid het werk langdurig neer te leggen. 105 dagen bleven de poorten dicht. Het paradijs op slot.
#wewantgorkhaland

Jozefien (32) werd Dutch Tea Champion in 2017. Ze is gepassioneerd door de zintuigelijke en culinaire beleving van thee, houdt van reizen, van kunst, van stilte. Voor haar is thee toewijding. Jozefien woont in Gent, combineert haar thee werk met een coördinatiejob in de kunstensector en is mama van twee enthousiaste jongens.